การให้อภัยของคนส่วนใหญ่นั้น คิดว่าคือการปล่อยมันไป
ยกตัวอย่างเช่น สะมีมีเมียน้อย เมียหลวงให้อภัย บางครั้งจำใจให้อภัย และคิดว่า ยกโทษให้คือการอภัย
แต่ในใจจะคิดเสมอว่า เขาอาจเหมือนเดิม เฝ้าตามติด กระวนกระวาย กลัวได้ใจและทำอีก
ความคิดให้อภัยแนวนี้ เปรียบเสมือน การผูกสมัคร รักใคร่ ด้วยโซ่ตรวน จึงอภัย ด้วยการปลดตรวนของเขาออก
ให้เขาเป็นอิสระ และเรายังติดอยูในตรวนนั้น
