แต่ก่อนเคยผ่านประสบการณ์พี่ที่ทำงานมา..รู้เห็นแทบทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องของเค้าทั้งสงสารและสงสัยว่าแบบพวกเราที่มีหน้าที่การงานดีมีหน้ามีตาทางสังคมทำไมถึงยอมเป็นเมียน้อยเค้า
พอผ่านมาหลายปีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับตัวเองเลยเข้าใจ ทำใจ และพยายามหลบหนีหลายครั้งก็ไม่เคยทำได้เลย ผู้ชายไม่ยอมปล่อย ตามถึงที่ทำงาน ตามถึงบ้าน ไม่อยากให้เรื่องมันเป็นเรื่องใหญ่ กลัวจะสะเทือนหน้าที่การงาน จะบอกคนที่บ้านเค้าก็กลัวจะเข้าทางผู้ชาย เพราะเมียที่บ้านเค้าไม่สามารถพึ่งตัวเองดูแลตัวเองได้ไม่มีงานไม่มีสวัสดิการไม่มีไรเลยยังไงเค้าต้องยอม อยากเลิกมากๆ ไม่อยากเป็นเมียน้อยของใคร
ที่มาตกในสภาพนี้ได้เพราะเวรกรรมและตัวเราเอง เค้าเข้ามาช่วยดึงเราในวันที่เรารำบาก ช่วยเราให้หลุดพ้นจากสภาพหนี้สินที่แฟนเก่าเรามาสร้างภาระให้ โอนเงินให้ด้วยความไม่รีรอ 1 ล้านบาท ดูแลสภาพความเป็นอยู่ทุกอย่าง ทั้งยามทุกข์ และสุข ช่วยเหลือทุกเรื่องนอกจากครอบครัวก็มีเค้านี่แหละ เค้าไม่ได้รวยอะไรเงินทั้งหมดที่ตัวเค้ามีเค้าเอาให้เราแทบหมด
สงสารตัวเอง สงสารเค้า สงสารเมียเค้าตอนนี้ทำได้แค่รอเวลาหาเงินมาคืนเพื่อจะจบกัน
บางทีมันมีอะไรปัจจัยมากมายไม่มีใครอยากเป็นที่สองและไม่มีใครอยากกินน้ำใต้ศอก ไม่มีความสุขเลย
กรณีของเราวันไหนที่เรามีเงินวันนั้นเรากับเค้าก็จบกันที่อยู่ทุกวันนี้ อยู่ดูแล อยู่ให้เค้าภูมิใจ อยู่เป็นหน้าเป็นตาให้เค้า เพราะเมียที่บ้านเค้าไม่สามารถเป็นหน้าเป็นตาให้เค้าได้ ไม่สามารถให้เค้าภูมิใจได้ และก็เข้าใจที่เค้าดูแลเมียเค้าเพราะเค้าเอามาสร้างครอบครัวด้วยกันผลัดพรากจากบ้านมาอยู่กินกันลำบากมาด้วยกัน จะเลิกขาดจากกันคงไม่ได้และเราก็ไม่ต้องการแบบนั้น
รอหน่อยน่ะได้เงินมาใช้คืนวันนั้นเราสองคนอย่าเป็นแบบนี้อีกเลย
