เสียงหัวเราะที่น่าสงสาร,เสียงหัวเราะ,ที่กลบฝังความเศร้าเอาไว้
เราต่างต้องการกำลังใจจากใครสักคน,โดยเฉพาะจากคนที่เขา,ไม่ค่อยมอบให้เรา
เมื่อรู้ว่าสุดท้ายต้องเเยกจาก,จะใช้เวลาที่เหลือให้มีค่าที่สุด, หรือหยุดไว้ตรงนี้
เลือกคนที่เขา,รักเรา, จนเรารัก
เลือกสิ่งที่เรารัก,อาจจะเสี่ยง,เลือกสิ่งที่เราไม่รัก, ใช่ว่าจะไม่เสี่ยง
ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศใช้เวลาเรียนสี่ปี, ความสัมพันธระหว่างมนุษย์,อาจต้องลงเรียนตลอดชีวิต
เมื่อความรักเกิดขึ้น,เรากลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง,วิ่งเต้มพลัง,เเละไม่กลัวล้ม
ในวิชาความสัมพันธ์,เราต่างเป็นทั้งครู,เเละลูกศิษย์
เธอเช็ดน้ำตาให้เรา,เเต่เธอชอบเขา,คามสัมพันธ์เป็นเรื่องเข้าใจยาก
ทุกวัน,มีผู้ชายเสียน้ำตา,เพียงเเต่ว่า,เราไม่ค่อยมีโอกาสได้เห็น
ในมุมของเรา,เธอชอบเขา-ไม่ชอบเรา,ในมุมของเธอ,ไม่มีเราอยู่ข้อเปรียบเทียบนั้น,ตั้งเเต่เเรก
เธอไม่ได้ชอบคนดีหรือคนร้าย,คนพูดเก่งหรือพูดไม่เก่ง,เธอชอบเขาเท่านั้นเองไม่จำเป็นต้องวิเคราะห์ต่อ
ทุกครั้งที่ต้องสัญญา,แสดงว่า,ไม่เเน่ใจ
เป็นไปได้ไหมว่า,ที่เราหลงใหลดวงจันทร์,เพราะเราเห็นมันบ่อยกว่าดาวเนปจูน
บางที,เวลาเราเหงาเราไม่ได้ต้องการเพื่อน,เราต้องการคนอื่น
ใช้หัวใจฝัน,ใช้หัวทำมันให้เป็นจริง
เวลา,ช่วยให้เราลืมได้,เฉพาะสิ่งไม่สำคัญเท่านั้น
ช่วงเวลาที่เธอรอฟัง,เเละฉันยังไม่เอ่ยมันออกไป,ย้อนกลับมาใหม่ไม่ได้อีกแล้ว
สิ่งที่ไม่ควรคาดหวังที่สุด,คือ,คาดหวังว่าจะไม่ผิดหวัง
เมื่อถึงวันที่รู้ว่าเราไม่เหมาะกัน,ที่ผ่านมากลายเป้นแค่,ความดันทุรังของคนสองคน
เฮ้ย!อันนี้ไม่สพอารมเรยวุ้ย ดันทุรังหรอ 
!!!อิอิ
บทความจาก Round Poetry Round Finger
