พี่ไม้
|
ฅนโง่เขลากับความรัก
เมื่อไร้รักไร้สิ้น…สิ่งมุ่งหวัง ไร้พลังไร้สิ้น…ศูนย์ทุกสิ่ง
ไร้ความรักไร้จิต…ไร้ชีวิน ไร้ทุกสิ่งสิ้นไร้…ใกล้สิ้นแรง..
จะขอฝืนยืนหยัด…สู้โรคร้าย
จะขอใจเศร้าสลด…ทุกข์เหลือแสน
จะเก็บรักเศษเสี้ยว…ที่ขาดแคลน
จะขอแขวนฝากดวงใจ…ไร้สิ้นตน
ฉันขอยืนฝืนสู้…”ชะตาชีวิต”
ฉันมิคิดแปรเปลี่ยน…ให้”เย้ยหยัน”
แม้นใจทุกข์แทบตาย…วาย”ชีวัน”
ขอในฝัน……ฉันมี”เธอ”……นิจนิรันดร์
………………………………………………
กวีฅนเหงา
พี่ไม้
|
|
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ขอฝันใฝ่ ในฝัน อันเหลือเชื่อ
ขอสู้ศึก ทุกเมื่อ ไม่หวั่นไหว
...
ไม่เอาแระ มารออ่านดีฝ่า
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
ขอขีดเขียนเรียบเรียงเขียนอักษร
ประดิษฐ์กลอนซ้อนแทรกแนบภาษา
สำเนียงสร้อยร้อยความจำนรรจ์จา
สื่อภาษาสานสืบเจตจำนงค์
ภาษาไทยเพริดพริ้งหาใดเทียบ
นำมาเรียบเรียงร้อยสร้อยคำฝัน
สระเสียงสำเนียงเสียงคล้องกัน
ทำนองนั้นเสริมส่งสร้างสรรค์ความ
มาร่วมกันสืบสานสร้างภาษา
มาเถิดมาจรรโลงจิตคิดร่วมฝัน
กลั่นความคิดเรียบเรียงถ้อยร้อยจำนรรจ์
ร่วมสร้างสรรค์สืบทอดสู่ลูกหลานเทอญ
กวีฅนเหงา
ไม้เมืองกรุง
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
ห่วงเธอ..จะเผลอพลาด
เธอแต่งหน้า..ทาแป้ง..แต้มแต่งสวย
ทาปากด้วย..สีชมพู..ดูสดใส
นุ่งกระโปรง..ตัวสั้น..สุดมั่นใจ
เดินเชิดใส่..อวดกาย..ให้ชายดู
เครื่องประดับ..ก็มายมาก..หลากแฟชั่น
มองดูฟัน..ก็เห็นดัด..จัดสวยหรู
กลัวไม่งาม..ยามชม..หรือโฉมตรู
โทรศัพท์กระชับหู..ไม่รู้วาง
นี่แหละนะ..ชีวิตสาว..พราวเสน่ห์
กลัวไม่เท่..เก๋โก้..โชว์เรือนร่าง
มุ่งแต่งหน้า..แต่งองค์..อนงค์นาง
แต่ปล่อยวาง..จิตใจ..ให้รกรา
ห่วงเหลือเกิน..ห่วงเธอ..จะเผลอพลาด
ความผุดผาด...จะห่างหาย..จากกายหนา
กลัวเหลือเกิน..กลัวภมร..จะจรลา
มวลบุปผา..จะอับเฉา..เศร้าระทม
ดอกแก้วเอ๋ย...ระเหยกลิ่น..สิ้นความหอม
ภู่ผึ้งตอม..ก็เหินห่าง..พลางขื่นขม
สงสารนุช..สุดเศร้าสร้อย..พลอยตรอมตรม
ชายเชยชม..จนแหนงหน่าย..ไม่หมายมองฯ
พระมหาวินัย
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
1.โอ้อนาถ วาสนา ชะตา"ลูก-.......นิมิต" ถูก วัดฝัง ดังสนั่น
วัดใดหนอ โหดรัาย หมายชีวัน......."ลูก" ใครกัน โชคร้าย ตายทั้งเป็น
2. ต้องมานอนตากลมจนตากลม......ร้านขนมอบจนขนมอบเห็น
โคลงเรือเรือโคลงแสนลำเค็ญ......เย็นยันเช้า เช้ายันเย็น-อะไรยัน
3. ภาษาไทย มีคุณค่า ภาษาชาติ.....งามพิลาส เลือกใช้ ให้สร้างสรรค์
หากว่าเห็น ภาษาไทย ไม่สำคัญ.....ไทยจาบัลย์ เพราะคุณฆ่า...ภาษาไทย?
-ปณิธิ ภูศรีเทศ-
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
วรรณศิลป สรรค์สร้าง สิ่งสวย
กวีช่วย สร้างสรรค์ เสริมส่ง
สืบสาน สร้างสุข สู่ชน
สานส่ง สีสรร สือไท
ไม้เมืองกรุง
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
หากเห็นค่าคราผ่านวานฝากถ้อย จำเรียงร้อยเพื่อสานการศึกษา
ดีหรือไม่ใจคิดลิขิตมา เพื่อพัฒนาสรรค์สร้างอย่างควรเป็น
ติเพื่อก่อรอรับกับแนวคิด หากพลาดผิดพร้อมแก้ไขในความเห็น
มิใช่ปราชญ์ฉลาดล้ำหากจำเป็น ในคราเข็ญอยากเพิ่มค่าภาษาไทย
คุณครูภาทิพ
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
|
|
|
มานั่งเกาะเคาะแป้นแล่นบนบอร์ด
มาดูคนกระเง้ากระงอดกอดความฝัน
มาดูคนเอ่ยถึงรำพึงรำพัน
มาช่วยคนทอฝันในวันงาม สวัสดี จขกท.ค่ะ...มาร่วมสนับสนุนกระทู้ดีๆ แบบนี้ด้วยคนค่ะ 
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
มานั่งเกาะเคาะแป้นแล่นบนบอร์ด
มาดูคนกระเง้ากระงอดกอดความฝัน
มาดูคนเอ่ยถึงรำพึงรำพัน
มาช่วยคนทอฝันในวันงาม สวัสดี จขกท.ค่ะ...มาร่วมสนับสนุนกระทู้ดีๆ แบบนี้ด้วยคนค่ะ สวัสดีครับ คุณ hot devilmean ขอบคุณครับ ด้วยความยินดีครับ เชิญนะครับรู้สึกดีใจครับแม้นจะเป็นเสียงเล็กๆ ที่เกิดขึ้นในวันนี้ แต่ในความรู้สึกรัก และห่วงแหนในวัฒนธรรมด้านภาษาแล้ว เสียงนี้ผมรู้สึกยิ่งใหญ่มากนะครับ ขอบคุณที่ร่วมแสดงออกครับ 
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
|
เริ่มนิดหนึ่งสักวันถึงซึ่งเต็มร้อย
เสียงน้อยๆเปี่ยมด้วยใจที่ให้ฝัน
จะร่วมจูงร่วมจับมือกันและกัน
พาน้องๆ รู้รักมั่น อันภาษาไทย...  ดีใจเช่นกันค่ะคุณไม้ ทุกวันนี้ทำงานกับเรื่องภาษาไทย
ปวดหัวใจกับการใช้ภาษาไทย แอบบ่นอยู่คนเดียวทุกวันค่ะ อิอิ 
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
๏ เสียสินสงวนศักดิ์ไว้ วงศ์หงส์
เสียศักดิ์สู้ประสงค์ สิ่งรู้
เสียรู้เร่งดำรง ความสัตย์ ไว้นา เสียสัตย์อย่าเสียสู้ ชีพม้วยมรณา๚ะ๛ Robbed of wealth, your pride maintain. Robbed of pride, do gain things wise. Robbed of wisdom, a gain to faith. Robbed even of life in faith ye be. ม.ร.ว. เสนีย์ ปราโมช แปล โดย: เทาชมพ การรักษาความสัตย์สำคัญเหนือสิ่งใด ตรงกับสำนวน เสียชีพอย่าเสียสัตย์ [/i][/color]
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
ขอนำบทกวีที่ครูบาอาจารย์รังสรรค์สร้างไว้อย่างวิจิตร
และแฝงคำสอนมาเผยแพร่เพื่อเป็นวิทยาทานนะครับ
น้องๆรุ่มใหม่อาจยังไม่เคยเห็น พี่ไม้จะพยามคนตำราเก่าๆ
มาให้อ่านครับ
หาอ่านยากแล้วครับตอนนี้
ไม้เมืองกรุง
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
๏ถึงจนทนสู้กัด กินเกลือ
อย่าเที่ยวแล่เนื้อเถือ พวกพ้อง
อดอยากเยี่ยงอย่างเสือ สงวนศักดิ์
โซก็เสาะใส่ท้อง จับเนื้อกินเอง๚
Penniless live on salt preferably
Than to seek charity from friends.
A tiger, though hungry, will starve
Rather than take offence of being fed by hand.
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
๏ ปลาร้าพันห่อด้วย ใบคา
ใบก็เหม็นคาวปลา คละคลุ้ง
คือคนหมู่ไปหา คบเพื่อน พาลนา
ด้แต่ร้ายร้ายฟุ้ง เฟื่องให้เสียพงศ์๚ะ๛
การคบคนชั่วหรือคนพาลย่อมนำมาซึ่งความมัวหมอง ตรงกับสำนวน
คบพาลพาลพาไปหาผิด
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
๏ ใบพ้อพันห่อหุ้ม กฤษณา
หอมระรวยรสพา เพริศด้วย
คือคนเสพเสน่หา นักปราชญ์
ความสุขซาบฤาม้วย ดุจไม้กลิ่นหอม๚ะ๛
การคบคนดีย่อมนำซึ่งความสุขและชื่อเสียง ตรงกับสำนวน
คบบัณฑิต บัณฑิตพาไปหาผล
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
๏ ผลเดื่อเมื่อสุกไซร้ มีพรรณ
ภายนอกแดงดูฉัน ชาดบ้าย
ภายในย่อมแมลงวัน หนอนบ่อน
ดุจดังคนใจร้าย นอกนั้นดูงาม๚ะ๛
การคบการคบคนอย่ามองเพียงความงดงามภายนอก ตรงกับสำนวน
รู้หน้าไม่รู้ใจ หรือ ข้างนอกสุกใสข้างในเป็นโพรง
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
ขอกราบขอบพระคุณคุณครูภาทิพด้วยครับ
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
เคยอ่านมาบ้างใหมครับ ในสมัยพ่อแม่เรา คนสมัยนั้นผมยังจำได้ดี
เวลาเราทำอะไรท่านมักพูดเปรียบเปรย สอนเป็นสำนวลโวหารเหล่านี้
เห็นแล้วคิดถึงครับ อีกอย่างที่แตกต่างคือ คนยุคนั้นมีบทกวีในหัวใจครับ
และสิ่งที่สำคัญมีความรักความสามัคคีกัน มีความเกรงกลัวต่อบาป
ใช้สุภาษิตเตือนตนครับ ลองคิดดูนะครับ
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
moddom111
|
เขียนเหมือนว่าเราเรออ่ะ พี่ชาย มันคล้ายๆ ชีวิตน้องงัยไม่รู้
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
เหมอมองฟ้าทอดใจไกลสุดหล้า
ท้องนภากว้างใหญ่ไกลสุดแสน
ปลายสุดฟ้าสุดดวงใจไกลสุดแดน
ฉันฝากแขวนความคิดถึง ณ ฟ้าไกล
ไม้เมืองกรุง
บทนี้แต่งให้เพื่อนคนหนึ่งครับ ที่สูญเสียคนรักไป
ความตั้งใจแต่งสำหรับวางบนภาพแห่งความทรงจำครับ
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
กระทู้นี้เขียนเนื่องในวันภาษาไทยแห่งชาติครับ
การนำเสนอผมตั้งใจทำ ในรูปแบบพูดคุยพบปะ
และนำเอาเกร็ดความรู้ และกลบทมาแนะนำกันครับ
อ่านแล้วจะได้สนุก ไม่่มีวิชาการเข้ามาแบบตรงๆ
น้องๆจะได้สนุกกับภาษานะครับ
เข้ามาชมมาเขียนร่วมกันได้นะครับ
พี่ไม้ใจดีครับ ไม่ดุแน่นอนครับ
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ก๊อย
|
ฉันฝันว่าพบผู้ชายยอดดี พาไปเที่ยวดูหนัง
พาไปนั่งจู๋จี๋ แล้วพาไปเที่ยวชมสวน
เด็ดดอกลำดวลส่งให้ด้วยซิ
เสียบหูตั้งหลายหน เสียบหล่น ตั้งห้าฮกที
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
สำเนียงธรรมชาติ
ดังแว่วเสียง สำเนียง แสนเสนาะ
วิเวิกเพราะ เสนาะยิ่ง สิ่งชวนฝัน
หมู่นกร้อง แจ่วแจ่ว ร่ำเรียกกัน
ทั้งพืชพรรณ สรรค์สร้าง ล้วนงามตา
สรรพสิ่ง สร้างสรรค์โลก สวยงามยิ่ง
แมกไม้พิ่ง อิงแอบ ภูผาใหญ่
เด่นตระหง่าน อยู่ค้ำฟ้า น่าทึ่งใจ
ละเมียดละไม ละมุนยิ่ง ตรึงติดตา
ธรรมชาติล้วน พันผูก สรรพสิ่ง
ไม้แอบอิง ร่วมอยู่ ซึ่งภูผา
วิหกบิน ร่อนเกาะกิ่ง พักอุรา
มีพฤกษา อิงแอบ อบอุ่นใจ
สายน้ำริน ไหลล่อง จากเขาสูง
ชะรอยหรือ “ ล่องเล่น” ให้ชื่นฉ่ำ
สายชลเปี่ยม “ประดุจเช่น” ดังพลัง
ทุกสิ่งฝัน “มล้างสลาย” ได้บัดเดียวยามสายน้ำ เกรี้ยวกราด แสนพิโรจน์
สายลมโบก พัดซู่ ดูน่าเสียว
วิเวกดับ สดับเสียง โครมครึ่มเกรียว
สายน้ำเชี่ยว พัดสิ่ง พินาจพัง
แต่ยามนี้ ธรรมชาติ ช่างงามยิ่ง
พิศทุกสิ่ง สร้างโลกสวย ให้ใจฝัน
สงบเยือก เย็นยิ่งอยู่ ในภวังค์
สรรพสิ่ง ล้วนสร้างฝัน ให้ติดตรึง
ไม้เมืองกรุง
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
สำเนียงธรรมชาติ
ดังแว่วเสียง สำเนียง แสนเสนาะ
วิเวิกเพราะ เสนาะยิ่ง สิ่งชวนฝัน
หมู่นกร้อง แจ่วแจ่ว ร่ำเรียกกัน
ทั้งพืชพรรณ สรรค์สร้าง ล้วนงามตา
สรรพสิ่ง สร้างสรรค์โลก สวยงามยิ่ง
แมกไม้พิ่ง อิงแอบ ภูผาใหญ่
เด่นตระหง่าน อยู่ค้ำฟ้า น่าทึ่งใจ
ละเมียดละไม ละมุนยิ่ง ตรึงติดตา
ธรรมชาติล้วน พันผูก สรรพสิ่ง
ไม้แอบอิง ร่วมอยู่ ซึ่งภูผา
วิหกบิน ร่อนเกาะกิ่ง พักอุรา
มีพฤกษา อิงแอบ อบอุ่นใจ
สายน้ำริน ไหลล่อง จากเขาสูง
ชะรอยหรือ “ ล่องเล่น” ให้ชื่นฉ่ำ
สายชลเปี่ยม “ประดุจเช่น” ดังพลัง
ทุกสิ่งฝัน “มล้างสลาย” ได้บัดเดียว
ยามสายน้ำ เกรี้ยวกราด แสนพิโรจน์
สายลมโบก พัดซู่ ดูน่าเสียว
วิเวกดับ สดับเสียง โครมครึ่มเกรียว
สายน้ำเชี่ยว พัดสิ่ง พินาจพัง
แต่ยามนี้ ธรรมชาติ ช่างงามยิ่ง
พิศทุกสิ่ง สร้างโลกสวย ให้ใจฝัน
สงบเยือก เย็นยิ่งอยู่ ในภวังค์
สรรพสิ่ง ล้วนสร้างฝัน ให้ติดตรึง
ไม้เมืองกรุง
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
เอ๋ ผมว่าจัดบรรทัดดีแล้วนะครับ
ทำไมออกมาแบบนี้ไม่ทราบจริงๆ งง 
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
|
เก็บดวงดาวไว้ใต้หมอน ฝากสายลมอ่อนช่วยพาฝัน ฝากหอมแก้มด้วยแสงจันทร์ ฝากกระซิบสั้นๆ ว่าหลับฝันดี 
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
เก็บดวงดาวไว้ใต้หมอน ฝากสายลมอ่อนช่วยพาฝัน
ฝากหอมแก้มด้วยแสงจันทร์ ฝากกระซิบสั้นๆ ว่าหลับฝันดี
ฝากสายลมไปบอกว่าคิดถึง... ฝากดวงจันทร์ช่วยดูแล...เจ้า ฝากดวงดาวกล่อมเจ้าคืนนี้....ให้นอนหลับ...ฝันดี นะ...น้องรัก...ฝันดีนะจ๊ะ...[/i][/color]
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
ณ ปลายฝัน
ดาวเอ๋ยดาวพราวแสงส่องทั่วฟากฟ้า
หมู่ดาราลอยลิบเลื่อนเหมือนเตื่ือนฝัน
อุ่นไอรักรักเฉกเช่นรักนิรันดร์
อ้อมอกฉันอุ่มโอบเจ้าเคล้าแสงดาว
ส่งความคิดส่งดวงใจไกลสุดหล้า
สุดโค้งฟ้าสุดหัวใจสุดปลายฝัน
สุดปลายรักสลักติดมิตรสัมพันธ์
ปลายสายฝันฝั่งฝากไว้ใจสองดวง
บทกวีคนเหงา
ไม้เมืองกรุง
“กลอนสุภาพ ๙ “ ณ ปลายฝัน
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
พ้อรัก ”ใจหาย”
ยามเย็นย่ำ นั่งฝันเฟี่อง ถึงเรื่องรัก
สุดจะหัก ห้ามดวงจิต ให้คิดถึง
อันความรัก ยังฝังติด คิดคนึง
หวนคิดถึง ตรึงติดแนบ แทบวายปราน
ใจเจ้าเอย ทำไมไม่ ผ่อนพัก
ครุ่นคิดหัก รักจาก ไม่คืนหลัง
อันรักนี้ มอบให้ ยอดชีวัน
มิคิดหวัง คืนกลับ ให้ช้ำทรวง
ใจดวงนี้ มอบให้ ใครคนหนึ่ง
แม้นไม่ซึ้ง ตรึงติด ในหนหลัง
ดวงใจน้อย หากเจ้าพลั้ง ไม่ระวัง
เผลอพลาดพลั่ง “ ทำตก” ไม่พบ ”ใจ”
ไม้เมืองกรุง
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
|
|
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
รักลอยลม
ลมเจ้าเอ๋ย ขอฝากใจ ฝากดวงจิต
ฝากความคิด ความห่วงใย ส่งไปถึง
ใจดวงน้อย ลอยล่องไป ให้คนนึง
ฝากคิดถึง ใครคนหนึ่ง ทุกราตรี
สายลมหวน ทวนกลับ อย่าลับล่วง
วอนรับทวน สารรักส่ง คืนให้ฉัน
รักจากใจ “รักนี้” ชั่วชีวัน
ขอรักฉัน ฝากลอยไป “ล่องสายลม”
ไม้เมืองกรุง
ต้องขออภัยด้วยนะครับ ผมด้นกลอนสด แล้วนำมาลงให้อ่านกัน
อาจมีความผิดพลาดบ้างนะครับ ในเรื่องของภาษาแต่จะพยามตรวจ
ทานครับ หากมีข้อผิดพลาดประการใดต้องกราบขออภัยกันมา
ณ ที่นี้ด้วยครับ
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
“ กาลกล ”
เตือนตนเตือนจิตมั่น ตรึงติด
มิคิดมุ่งติดหลัง ความเหลว
ดั่งสายชลล่องลิ่ว ไหลสู่ ล่างลง
มิอาจย้อนทวนขุ่น ข้องจิต “ กาล กล ”
ไม้เมืองกรุง
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ไม้เมืองกรุง
|
ข่มจิต
ยามทุกข์หม่นหมองจิต ขุ่นข้อง
ตั้งสติตรึกตรองจิตมั่น ใจแฮ
สมาธิสะกดไซร์นิ่งสงบ จึงตรึก ตรองตน
จักษ์เกิดจิตแจ้งใจฝ่อง อันสมาธิ “ปัญญา”
กวีคนเหงา
ไม้เมืองกรุง
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
ปลายฟ้าทะเลฝัน
|
คืนนี้...ไม่มีจันทร์ ดั่งตัวฉัน...ไม่มีใคร อ่อนล้าใน..หัวใจ เริ่มสั่นไหว..ให้ทรมาน ************ ความรัก...เริ่มเลือนลาง เธอมาห่าง...ลาลับไป หรือเธอ...มีใครใหม่ ทิ้งฉันไว้..ให้เดียวดาย ************ น้ำค้างเหมือนน้ำตา.. หลั่งไหลมา..ร่วงลงดิน ความรัก...  คงจบสิ้น ทิ้งอดีตไว้ให้ฝังจำ..
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
เกรียงไกร เพชร
|
ค่ำคืนนี้นอนหนาว ไม่รู้หลับ
อาทิตย์กลับลับฟ้าพาหงอยเหงา
มองหมู่ดาววาววับพลางใจเศร้า
เฝ้าคิดถึงคนที่บอกหลับฝันดี...
|
|
|
|
|
![]() |
|
|
