ขอขอบคุณข้อมูลจากกระทู้คุณจิบแสงแดด
สวัสดีค่ะ เหตุการณ์นี้เรากับน้องสาวเพิ่งประสบมาเมื่อเวลา 21.00 วันที่ 6 สิงหาคม
เรารู้สึกว่าเหตุการณ์นี้น่ากลัวมากสำหรับนักท่องเที่ยวต่างชาติผู้หญิงที่เป็นนักพญจภัยไร้พรมแดน ที่เดินทางมาเที่ยวคนหรือสองคน
และต้องเดินทางไปยังอีกสถานที่หนึ่งโดยรถยนต์ที่เรียกว่า "TAXI"
เราโทรไปเล่าเรื่องนี้ให้กับเพื่อนฟัง ผู้เป็นเจ้าของพาสเวิดพันทิพ และบอกเขาว่า มันน่ากลัว เราเกิดมานั่งแท็กซี่ยังไม่เคยคิดกลัวเรื่องแบบนี้เลย
เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นหน้า CTW เราและน้องสาวต้องการเรียกแท็กซี่ โดยแจ้งปลายทางกับคนขับที่ลดกระจกลงมาแค่ครึ่งเดียวว่า
"เทคโนฯ ลาดกระบัง" ค่ะ
คนเหล่านั้นที่มีอาชีพฟรีแลนท์ ที่ทำงานตามใจและเลือกรับผู้โดยสาร หันหน้าหนีและปิดกระจกใส่แบบไม่แคร์ ฉันไม่ไป
เราเรียกรถฟรีแลนท์นั้นตั้งแต่ด้านหน้า ที่ตรงข้ามกับบิ๊กซี เดินเรียกมาเรื่อยๆตามทาง สุดท้ายเราเลือกที่จะยืนรอบริเวณป้ายรถที่รณรงค์ให้ปั่นจักรยาน หลายคันที่สะบันหน้าหนี หลายคันที่ยิ้มและบอกว่า "ไม่ไปครับ" หลายคันที่ยังไม่ทันอ้าปากก็ปิดกระจกใส่ เพราะเห็นฝรั่งด้านหน้า
เรากับน้องสาวจึงคิดกันว่า งั้นเราพูดภาษาอังกฤษกันไหม อยากรู้ว่าจะไปหรือเปล่า .... นี่คือจุดเริ่มต้นของความน่ากลัว
Excuse me.. we gonna go to Suvarnnabhumi Airport
ด้วยความที่น้องสาวไปอยู่ต่างประเทศมา สำเนียงที่พูดถึงสุวรรณภูมิที่ไม่ชัดและดูสะกดคำนี้แปลกๆ
คนขับหันมาพูดว่า สุวรรณภูมิแอร์พอทอย่างชัดเจน แล้วตอบโอเค
พอขึ้นแท็กซี่ บทสนทนาคือ
แท็กซี่ :โนมิตเตอร์
น้องสาว: วาย
แท็กซี่ : ฟาร์ โนพีเพิ่ล
น้องสาว: มาย ไทยเฟรนด์ โทลด์ มี ไทย แท็กซี่ ออลเวย์ส ดู ไลค์ ดิส !
จากนั้นเค้าก็ตอบว่าโอเคแบบเหวี่ยงๆและอาจจะฟังไม่เข้าใจที่พูดใส่ไปเยอะแยะจนพูดแค่คำว่า ไอด้อนอันเดอร์แสตน
ระหว่างทางคนขับก็ชวนคุย ดูเค้าไม่ค่อยเชื่อหรอกว่า เราสองคนเป็นชาวต่างชาติ
จึงมีบทสนทนาต่อว่า นี่มาจากไหนกัน
น้องสาวตอบว่า ฟิลิปินส์
เค้าก็ชวนคุยไปคุยมาจนกระทั่งติดไฟแดงหน้าแยกพระราม 9 เค้าขอถ่ายรูปเราทั้งสองคนจากโทรศัพท์
โดยที่หันมาและจะถ่ายรูปโดยไม่บอกกล่าว
พวกเราถามเขาว่า ถ่ายไปทำไม เขาก้เล้าหลือขอถ่ายอยู่ สองไฟแดง และบอกว่า "บิ้วตี้ฟูล"
เราสองคนไม่ยอมค่ะจากนั้น เค้าก็หันกลับไปแล้วพูดว่า "แห้วหว่ะ"
จากนั้นเรากับน้องสาวก็นั่งคุยกันบนรถ ทำชะเง้อชะแง้มองตึกมองรถ มองผู้คนและแสงสีที่กรุงเทพ
พอเข้าถึงลาดกระบัง... แท็กซี่ก็จอดเติมแก๊ส
เราถามน้องสาวว่า กินต้มยำกุ้ง ได้ที่ไหน ตามสไตล์ชาวต่างชาติที่มาเที่ยวเมืองไทย
แท็ก : (ถามเด็กปั๊ม) น้องๆ แถวนี้มีร้านอาหารมั้ย แขกอยากกินต้มยำกุ้ง ต่างชาติ
เด็กปั๊ม : ชาติไหนวะพี่ ชาติหม_หรือเปล่า
แท็ก : ฟิลิปปินส์
เด็กปั๊ม : คนไทยป้ะเนี่ยย (เดินวนไปรอบๆรถ) คนไทยแน่ ยู่ๆๆ(ตะโกนกันไปมา แล้วก็เริ่มมาล้อมรถแท็กซี่เรื่อยๆ)
เด็กปั๊ม : จะไปส่งที่ไหน
แท็ก : พาไปโรงแรมสักที ((*ฟังออกคะ))
เด็กปั๊ม : เออดี ***ยิ้มเลย ไหนดูดิ๊ พายิ้มไปเย็_ หลังปั๊มเลย
(ทันใดนั้น เด็กปั๊มประมาณ 4 คนก็ล้อมรถ แล้วก้มลงมาติดกระจกแล้วถามว่า ชื่ออะไรครับ วอท อิส ยัวร์ เนม แล้วภาษาไทยมากมายที่ส่อไปในทางคุกคามทางเพศอย่างร้ายกาจ เรียกได้ว่า ต่ำตุ๊ดสกู๊ตเตอร์ ยิ่งกว่าสลัมบอมเบย์... มันแย่ที่แสดงออกไม่ได้ ว่าเราฟังเค้ารู้เรื่องทุกคำ และเข้าใจทุกความหมายเพลงที่ร้องและกริยาส่อเสียดร้ายแรงขนาดนั้น)
เด็กปั๊ม1 : เห้ยดูดิ หน้ายิ้มจะร้องไห้แล้วว่ะ
เด็กปั๊ม2 : _ีเล็ก _ีใหญ่ _ีเล็ก _ีใหญ่ (ร้องเป็นเพลง)
แท็กซี่จ่ายตังเสร็จ ก็ปิดกระจก จึงถามว่า
น้องสาว : วอท ดิด เด เซด?
แท็กซี่ : โน พรอมแพรม ฮี เซด ยู อาร์ บิวตี้ฟูล
น้องสาว: เรียลลี๊? แอม โซ สแคร์
แท็กซี่ : เยสๆ โนกู๊ดๆ ((โกหก _ึงก็บอกว่าจะพาพวก*ไปโรงแรม))
พอมาถึงที่หมาย เราก็ให้เปิดไฟ แล้วถามว่า ฮาวมัช? ในมิเตอร์ขึ้นว่า 209
แท็กซี่ : ยู กิ๊ฟ มี ทรีฮันเดรด
น้องสาว: วอท? วาย?
แท็กซี่ : อิท โซ ฟาร์ โน พีเพิ่ล
น้องสาว : แดร์ อิส อะ ลอท ออฟ สติวเด้นท์
แล้วเราก็นับแบงค์ร้อย ยื่นให้ สองใบ กับเหรียญ ...
แท็กซี่ : โอเคๆ (ด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ)
จากนั้นก็เซย์กู๊ดบาย แล้วลงรถมาด้วยหัวใจที่ตื่นตระหนกสุดฤทธิ์ เกือบได้ไปปาร์ตี้ ชะนีมี_ัวเป็นเด็กปั๊ม
เราอยากบอกผู้หญิงทุกคนว่า คนไทยด้วยกันฟังออก พวกเขาไม่พูดหรอกค่ะ
แท็กซี่หารายได้ทุกทางกับชาวต่างชาติ ทำไมคะ ทำไมใจร้ายแบบนั้น
เราไม่เคยกลัวแท็กซี่มาก่อน จนวันนี้ เรากลัวมากถึงชีวิต
สิ่งที่คนเหล่านั้นปฏิบัติโดยที่คิดว่าคนพวกนี้ฟังไม่ออก พอวันนี้ที่ได้รู้ความคิดจริงๆของคนเหล่านั้น มันน่ากลัว
อย่าประมาทเลยค่ะ อย่าคิดว่าเขาไม่พูด คือเขาไม่คิด...
อย่าทำกิริยาด่าฝรั่งแล้วยิ้มให้เขาเลย ถ้าเขารู้ความจริงเขาคงกลัวมาก
...ด้วยความรักและขยาดรถฟรีแลนท์ทั้งหลาย
ปล. ทุกคนน่าจะเข้าใจ ไม่รู้จะเตือนยังไงจริงๆ
สีชมพู ทะเบียน ** 214
